Poniżej podajemy wyniki XV Jubileuszowego Konkursu Kolęd i Pastorałek
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus
XV KKiP - kolejność
Poniżej podajemy kolejność występów XV Jubileuszowego Konkursu Kolęd i Pastorałek
OTO JESTEM
Pan pozwala usłyszeć głos Jego wołania, aby jak młody Samuel odpowiedzieć na Jego wezwanie do świętej służby. Czy może być większy zaszczyt od tego wybrania: służyć Panu, iść za Nim, żyć wyłącznie dla Niego? Jakie jest twoje myślenie? Czy nie uważasz, szczególnie jako rodzic, że to marnowanie życia? Wielu ludzi nie rozumie, czym jest radość pójścia za Jezusem. W dzisiejszym świecie wielu pogardza tymi, którzy poświęcili Mu siebie w życiu kapłańskim i konsekrowanym. Wielu rodziców zamyka swoim dzieciom drogę do szczęścia, próbując „wybić im z głowy” taki plan na życie.
Nie wolno tego czynić. Dzieci nie są własnością rodziców, lecz Boga. To Bóg ma decydować o ich losie. Poświęcenie się Panu jest tak wielkim darem dla rodziny, że każdy rodzic powinien w pokorze prosić Boga o to, aby jeśli On zechce, przyjął któreś z dzieci do swej wyłącznej służby. Mądrze czynią rodzice już w niemowlęctwie poświęcając swoje dzieci Niepokalanej. Ona ich doprowadzi na drogę, jaką Bóg dla nich wybrał. Mądrze czynią ojcowie i matki oddając całkowicie Bogu swoje potomstwo. Ilu jest dziś takich rodziców? Ilu na tyle poważnie traktuje Boga i tak Mu ufa, że oddaje w Jego ręce najcenniejsze skarby – dzieci?
Cóż masz, czego byś nie otrzymał? Każde z twoich dzieci otrzymałeś od Boga.
Polska - nasza miłość.
Polska - nasza miłość.
Kilka myśli na temat książki Jana Polkowskiego
Przepraszam, że w tak płytki sposób zacznę, ale przypomniała mi się rola Radosława Pazury jako młodego, dobrze się zapowiadającego pisarza w serialu „Tygrysy Europy”. Postać ta miała tłumaczyć zgromadzonym na czwartkowym obiedzie stowarzyszenia „Być” czym różni się poezja od prozy. Wytłumaczenie było proste. Otóż w poezji jest na kartach książki równo z lewej i poszarpanej z prawej, natomiast w prozie jest równo z lewej i prawej. Zgromadzenie potakiwało ze zrozumieniem. Jeśli coś mylę, niech mnie ktoś poprawi.
Dlaczego o tym piszę? Miałem przyjemność przeczytać zbiór tekstów Jana Polkowskiego pt. „Polska Moja Miłość”. Autor znany jest przede wszystkim jako poeta i choć sam nie jestem fanem poezji, to muszę przyznać, że chyba pierwszy raz czytając felietony, gdzie przecież jest równo i z lewej, i z prawej (bez aluzji politycznych), miałem wrażenie, że ktoś tylko nie rozdzielił tekstu na strofy i z poezji zrobił prozę.
TYŚ JEST SYN MÓJ UMIŁOWANY
Dziś, w Niedzielę Chrztu Pańskiego, która zamyka okres Bożego Narodzenia, wchodzimy w wyjątkowe spotkanie z Jezusem, który wstępuje do wód Jordanu, aby przyjąć chrzest. Po co Świętemu Bogu-Człowiekowi był potrzebny chrzest z rąk Jana? Przecież do rzeki Jordan wstępowali grzesznicy na znak nawrócenia. Pan zechciał wejść w te wody, jako pokorny Sługa, aby je uświęcić. On ma władzę nad wszelkim grzechem i ciemnością. Wszedł w nie na znak, że On weźmie na Siebie nasze grzechy. Zanurzył się w wodach Jordanu solidaryzując się z nami – grzesznikami. Gdy Jan Chrzciciel udzielił Mu chrztu, Duch Święty spoczął na Nim. Z nieba rozległ się głos Ojca: „Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie...”
Ten sam Jezus przez swoją Mękę i Śmierć otworzył nam drogę do Raju. Dzięki Niemu w godzinie naszego chrztu nad każdym z nas otworzyło się niebo. Spoczął na nas Duch Święty. I nad każdym z nas wybrzmiał głos Ojca: Tyś jest mój syn umiłowany... Czy rozumiesz, że i ty stałeś się synem światłości? Czy wierzysz, że i w tobie Ojciec ma upodobanie? Woda chrztu obmyła cię, czyniąc nowym stworzeniem. Bądź więc synem światłości. Nie miej nic wspólnego z duchem ciemności, którego Jezus przyszedł podeptać. Nie dawaj miejsca diabłu w twojej duszy. Twój Pan daje ci Ducha Świętego, aby płonęło w Tobie Boże światło; abyś porzucił odmęty grzechu i przyjął ład Bożej miłości.
Jesteś potomkiem Abrahama, z którym Bóg zawarł wieczyste przymierze. On wyprowadził cię z niewoli Egiptu. Nie wracaj więc do niego. Idź tam, gdzie jest światło przykazań, światło prawdy, światło twojego Pana. Nie chciej być ślepcem, który błądzi. Nie chciej być tym, który świadomie wybiera kręte, ciemne drogi. JEZUS prowadzi cię w Kościele. Jest tu z tobą. On odnawia dziś twój chrzest. Odnawia w tobie Boże wybranie. Chce, abyś uradował się, że jesteś umiłowanym synem Boga. Chce, abyś ucieszył się tą prawdą, że należysz do Niego, że jesteś Jego...
POZNAJMY SIĘ BLIŻEJ
Rozmowa z s. Elżbietą Mróz pełniącą przez trzy lata obowiązki siostry przełożonej w Zgromadzeniu Sióstr Służebniczek na placówce w Zabierzowie, a obecnie posługującą w zakrystii i dbającą o wystrój kościoła.
Redakcja: Skąd Siostra pochodzi? Czy mogłaby nam Siostra coś powiedzieć o swojej rodzinnej miejscowości?
s. Elżbieta: Urodziłam się na ziemi dolnośląskiej w Bukowicach, które leżą na trasie kolejowej Wrocław – Krotoszyn. Na wschód od Bukowic jest miasto Twardogóra, a na zachód Trzebnica, gdzie żyła i jest pochowana św. Jadwiga Śląska. Bukowice to wioska położona wśród pól i lasów. W parafii mamy piękny murowany kościół pod wezwaniem Matki Bożej Wniebowziętej, gdzie od lat pracują księża Salezjanie. Przed laty Siostry Służebniczki, założone przez błogosławionego Edmunda Bojanowskiego, prowadziły duży Dom Dziecka, gdzie obecnie jest szkoła, a Siostry wyjechały na inne placówki. W dzieciństwie, a raczej w niemowlęctwie bardzo chorowałam na obustronne zapalenie płuc. Lekarze stracili nadzieję na wyzdrowienie. Rodzice szukali wszędzie ratunku. Zapukali również do furty klasztornej, do wspomnianego Domu Dziecka. Jedna z Sióstr była pielęgniarką. Na usilną prośbę rodziców podjęła się mojego leczenia mówiąc: „Zrobię wszystko, co będę mogła, a na pewno będę się modlić. Będzie tak, jak Bóg zechce …”. Na przełomie kilku miesięcy choroba bardzo często wracała, a szpitalem był Dom Dziecka. Siostra Zofia Stec dając mi penicylinę, o którą było bardzo trudno, modliła się za wstawiennictwem swojej współsiostry Leonii Nastał, która zmarła w opinii świętości i obecnie trwa jaj proces beatyfikacyjny. Kiedy kolejny raz Siostra oddawała mnie Rodzicom powiedziała: „Jest dobrze …”. I z uśmiechem na twarzy dodała: „Z niej jeszcze służebniczka będzie …”. Od tej pory nie chorowałam.
Redakcja: Jak kształtowało się Siostry powołanie?
GRUDNIOWA NIESPODZIANKA
4 stycznia br. w Rudawie odbyło się spotkanie podsumowujące nasze akcje zorganizowane w 2014 roku. W spotkaniu udział wzięli Wolontariusze GN, organizator: Ksiądz Proboszcz Krzysztof Burdak oraz współorganizatorzy: Ksiądz Proboszcz Andrzej Badura - proboszcz parafii Rudawa oraz pan Stanisław Myjak - Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Zabierzowie.
Spotkanie przebiegło w miłej i ciepłej atmosferze. Pojawiły się już plany kolejnych akcji, o których informować będziemy na bieżąco. Jeszcze raz dziękujemy za Państwa wsparcie i ofiarność. Gdyby nie Państwo, nie przeprowadzilibyśmy żadnej z naszych akcji.
Dziękujemy :)
GN
SŁOWO MĄDROŚCI
Oto Bóg przyszedł do nas, jak do swoich. Niewielu Go rozpoznało. Niewielu uwierzyło, że to ON, Oczekiwany, Mesjasz Pan. I dziś niewielu wierzy w Niego. Każdy człowiek w głębi serca tęskni za Nim, ale niewielu Go rozpoznaje... On przychodzi jako MĄDROŚĆ do spragnionych prawdy. Objawia się nam, abyśmy wiedzieli jak żyć; abyśmy wiedzieli dokąd zmierza nasze życie i obrali właściwy, jedyny kierunek. Bądź mądry i wybierz drogę mądrości wyznaczoną ci przez Boga. Zaufaj i bezgranicznie zawierz tej Mądrości!
Bierz do ręki SŁOWO – Pismo Święte. W nim mieszka On – Żywy Bóg, JEZUS, za którym w głębi duszy tęsknisz. To Słowo mądrości. Przyjmuj do siebie to Słowo. Pozwól, aby i w tobie stawało się ciałem. Słowo Boga jest słowem prawdy o twoim wybraniu i powołaniu do bycia kimś wielkim. To Słowo uczy, że do tej wielkości dojdziesz nie inną drogą, jak przez pokorę, małość... To Słowo cię wychowuje, abyś nie wybierał zwodniczych dróg, które proponuje świat, ale odkrył szczęście zależności od twego Boga; szczęście człowieka, który wszystko otrzymuje z rąk Stwórcy. Nie kieruj się więc tym, co ze świata, ale tym, co z Boga. Niech w każdym dniu prowadzi cię JEZUS – Wcielona Mądrość. Chodź w świetle jego Ewangelii, bo jesteś Jego – odkupiony Jego Krwią; powołany do świętości!
Życie
Czy chciałabym żyć w innym czasie? Chyba nie. Skąd jednak mam to wiedzieć? My, którzy żyliśmy w czasie wyboru i pontyfikatu Świętego papieża Jana Pawła II, naszego rodaka, najświętszego Papieża z rodu Słowian- jesteśmy uprzywilejowani i szczęśliwi. Przecież inni nie mieli tyle szczęścia, co my. Co prawda, jest teraz na świecie wiele zła, jak chyba nigdy dotąd nie rozlewało się ono po świecie. Jednak mamy, i mieliśmy, wielu ludzi dobrych i świętych. A już w szczególności takich jak błogosławiony ksiądz Jerzy Popiełuszko. Nie żyje już od 30 lat, ale ci, którzy żyją, mieli okazję żyć w czasie jego życia. To tylko dwa przykłady świętości życia: święty Jan Paweł II i błogosławiony ksiądz Jerzy Popiełuszko. A ilu jest bezimiennych świętych, nawet w naszym najbliższym otoczeniu, wie tylko Bóg. Każdy jest powołany do świętości. A nam się wydaje, że to takie odległe, niemożliwe. Nie trzeba pokonywać wielkich rzeczy jeżeli nie mamy do tego okazji. Nie musi się przelewać krwi. Trzeba tylko żyć każdego dnia miłością do Boga i ludzi, by dobrze przeżyć życie, by być świętym. Święci, to ludzie z krwi i kości, jednak święci, którzy dobrze odczytali wolę Bożą i Ją wypełnili. Pewnie, byli wśród nich wielcy męczennicy i wyznawcy, ale też i ludzie prości i zwyczajni. Ciśnie się znowu na usta piosenka religijna: "więc żyjmy jak można najpiękniej, czy wielkie, czy szare sa dni. Bo życie to skarb w naszych rękach i przez nas świat ma lepszym być." Na zadane sobie na początku pytanie, czy chciałabym żyć w innym czasie, odpowiadam już teraz, że nie. Stanowczo nie. Nie chciałabym też żyć gdzieś indziej. Tu i teraz jest mi w miarę dobrze. Na pewno nie mogłabym żyć poza Polską. Zabrzmiało to patetycznie, ale taka jest prawda. Niech wszyscy jadą gdzie chcą. Ja nigdzie bym nie mogła być dłużej, jak tylko w Polsce i w Zabierzowie. Wiadomo, że teraz nigdzie nie wyjadę, ale też i nigdy tego nie chciałam.
Teresa Dąbrowa
Dobra nowina w Więckowickim Domu !!!
Zespół „Cantus” działający przy Zabierzowskiej Parafii pw. Świętego Franciszka z Asyżu, który to odwiedził 30. grudnia DPS w Więckowicach „przywiózł” ze sobą, nie tylko wspaniały koncert kolęd Bożonarodzeniowych, ale również, albo i przede wszystkim miłość, dobro, pokój i wiele innych tak obecnie zatracanych wartości oraz stworzyła atmosferę godną Bożonarodzeniowej Szopki, pod którą odbywał się koncert. Mieszkańcy Domu jak i pracownicy mieli okazje wysłuchać pięknie wykonanych kolęd, ale te dobrosąsiedzkie odwiedziny miały o wiele większy wymiar niż tylko wysłuchanie chóru. Wizyta młodzieży w naszym Domu to duże wydarzenie, dające mieszkańcom wiarę i świadomość, że nie są sami, że ktoś o nich pamięta, że są potrzebni. Szczególnie ważne jest to w okresie Świąt Bożego Narodzenia, kiedy to część mieszkańców czuje się samotna i pozostawiona przez bliskich. Spotkanie to, to swego rodzaju odwiedziny niosące dobrą nowinę o Świętej Rodzinie , a przyniesione dla „rodziny” składającej się ze 149 Mieszkańców Domu i bez mała 100 pracowników, którzy zawsze razem przeżywają wspólne święta, radości i smutki. Jesteśmy bardzo wdzięczni i dziękujemy za możliwości wspólnego przeżywania Bożonarodzeniowej atmosfery. Dziękując w imieniu wszystkich Mieszkańców i pracowników za wspaniały koncert i urocze spotkanie, przekazujemy Wam przesłanie, że zawsze jesteście w Naszym Domu oczekiwani, zapraszamy!!!
Szczególne podziękowania dla; opiekunów grupy Pana Macieja Rajpolta, Państwa Małgorzaty i Jana Walasów, dla Pani Wójt Gminy Zabierzów Elżbiety Burtan za umożliwienie zabezpieczenie transportu dla grupy artystów.
Henryk Sikora dyr. DPS Więckowice
Więcej artykułów…
Strona 1 z 27
