W imieniu organizatorów oraz własnym pragnę podziękować wszystkim, którzy swymi działania wspierali przygotowania oraz przebieg XIII Konkursu Kolęd i Pastorałek. Składam serdeczne Bóg zapłać państwu Krystynie oraz Józefowi Krukom, Maciejowi Wiater z KSI-System, państwu Pietrasom z DH „Centrum”, Marii Krzywieckiej z Prywatnej Apteki w Zabierzowie, Sebastianowi Zajt z sieci Groszek za materialne wsparcie konkursu. Szczególne podziękowania składam na ręce pani Wójt Elżbiecie Burtan oraz sołtysowi Wiesławowi Cader, a także mieszkańcom Zabierzowa za znaczne wsparcie finansowe organizowanego po raz 13 konkursu. Dziękuję również Marcinowi Kruk za bardzo sprawne poprowadzenie konkursu. Osobne podziękowania składam członkom jury paniom: Urszuli Więcek, Ewie Kędzierskiej oraz Agnieszce Micimińskiej.

To dzięki Państwa zaangażowaniu oraz wsparciu organizowane konkursy cieszą się coraz większą popularnością zarówno wśród uczestników jak i licznie przybyłych widzów. Jeszcze raz składam staropolskie Bóg zapłać.

W imieniu organizatorów

M. Jerzy Rajpolt

Budżet gminy na 2015 rok

Dochody i wydatki

W tym roku dochody budżetu gminy mają wynosić 86,4 mln zł., a wydatki 90 mln zł. Natomiast w ubiegłym roku planowano dochody w wysokości 81,2 mln zł., a wydatki 87,6 mln zł. Tegoroczny deficyt w kwocie 3,6 mln zł zostanie pokryty z wpływów ze sprzedaży emitowanych papierów wartościowych. Na koniec tego roku zadłużenie gminy ma wynosić 45,1 mln zł.

W tegorocznym budżecie gminy najwięcej pieniędzy zostało przeznaczonych na oświatę i wychowanie 33,3 mln zł (w 2014 roku zaplanowano na ten cel 34 mln zł). Na funkcjonowanie urzędu gminy założono 7,6 mln zł (w ubiegłym roku 6,8 mln zł). Na budowę i remonty dróg gminnych 9,8 mln zł (poprzednio 9,2 mln zł). Na dopłatę do funkcjonowania lokalnej komunikacji (MPK) na terenie gminy 2,7 mln zł (poprzednio 2,7 mln zł). Na kulturę i ochronę dziedzictwa narodowego 1,4 mln zł (poprzednio 1,3 mln zł). Na kulturę fizyczną i sport 5,2 mln zł (poprzednio 2,3 mln zł). Na oświetlenie ulic, placów i dróg 1,9 mln zł, (poprzednio również 1,9 mln zł). Natomiast na oczekiwane przez mieszkańców gminy różnego rodzaju inwestycje przeznaczono 15,4 mln zł, w ubiegłym roku 16,9 mln zł.

Z obrad Rady Gminy Zabierzów

Uchwały podjęte na II Sesji Rady Gminy

Wicedyrektor w gimnazjum

Rada gminy wyraziła zgodę na utworzenie w zabierzowskim gimnazjum stanowiska wicedyrektora ds. wychowawczych. W gimnazjum uczy się 370 uczniów z 8 miejscowości gminy Zabierzów. W szkole zwiększa się liczba uczniów mających rozwiedzionych rodziców. Nie ma klasy, w której nie byłoby uczniów z niepełnych rodzin. Zastępca dyrektora ds. wychowawczych ma wesprzeć dyrektora gimnazjum w rozwiązywaniu problemów wychowawczych, koordynacji wychowawców klasowych oraz w kontaktach z rodzicami. Koszt utworzenia stanowiska wyniesie ok. 20 tys. zł.

Dotacja dla żłobków i klubów dziecięcych

Ustalono wysokość dotacji celowej dla podmiotów prowadzących żłobki i kluby dziecięce na terenie gminy. Na każde dziecko objęte opieką dotacja będzie wynosić miesięcznie 90 zł. Obecnie na terenie gminy tę dotację będą otrzymywać dwa żłobki prywatne w Zabierzowie i Bolechowicach. Na terenie powiatu krakowskiego gmina Zabierzów jest pierwszą gminą, która dotuje żłobki i kluby dziecięce.

Lokal w ratuszu

Radni wyrazili zgodę na zawarcie umowy najmu na czas nieoznaczony lokalu o powierzchni 130 m² w zabierzowskim ratuszu. W budynku tym na poziomie -1 (podziemie) znajduje się lokal o powierzchni użytkowej 130 m², składający się z trzech pomieszczeń: sali obsługi 82 m², zaplecza 43 m² i zaplecza sanitarnego oraz wc 5 m². W tym lokalu ma być prowadzona działalność gastronomiczna.

Wynagrodzenie wójta

Wójt będzie otrzymywał takie samo wynagrodzenie jak w poprzedniej kadencji. Wynagrodzenie wójta wynosi miesięcznie 12365 złotych brutto.

Zmiany w komisjach rady gminy

Z pracy w komisji rewizyjnej zrezygnował radny Jan Surówka. Na jego miejsce do tej komisji został wybrany radny Kazimierz Kapelan. Także z pracy w komisji komunalnej, rolnictwa, leśnictwa i ochrony środowiska zrezygnował radny Tadeusz Brzuchacza. Na zwolnione miejsce w komisji został wybrany radny Tadeusz Jojczyk.

Wydatki niewygasające

Radni przyjęli wykaz wydatków, które nie zostały wykonane w 2014 r., a zostaną zrealizowane do końca czerwca 2015 r. Zadania przesunięte na następny rok w Zabierzowie. Koncepcja budowy ciągu pieszo-rowerowego przy drodze wojewódzkiej, na odcinku od skrzyżowania z drogą powiatową do skrzyżowania z drogą krajową w Zabierzowie. Projekt budowlano-wykonawczy budowy ścieżki rowerowej po wale rzeki Rudawy od granicy Krakowa do ul. Kmity w Zabierzowie. Projekt budowlano-wykonawczy przebudowy ul. Lotniskowej. Monitoring Zabierzowa. Projekt budowlano-wykonawczy parkingu typu park & ride w Zabierzowie. Wyposażenie budynku zabierzowskiego ratusza. Zakup i montaż 3 tablic ogłoszeniowych. Wykup gruntów pod budowę połączenia drogowego Osiedla Leśna Polana z drogą wojewódzką.

Edmund Dąbrowa

Z obrad Rady Gminy Zabierzów

W dniu 28 listopada 2014 roku odbyła się 1 Sesja Rady Gminy Zabierzów VII kadencji.
Najważniejszym punktem obrad był wybór przewodniczącego rady gminy. Na początku sesji radni otrzymali od Przemysława Sitarskiego, przewodniczącego gminnej komisji wyborczej zaświadczenie o wyborze. Następnie 21 radnych złożyło ślubowanie. Do momentu wyboru nowego przewodniczącego obrady prowadził najstarszy radny 74-letni Edward Rogóż ze Szczyglic. Następnie w tajnym głosowaniu na przewodniczącego rady gminy Maria Kwaśnik z Aleksandrowic uzyskała poparcie wszystkich 21 radnych. W dwóch poprzednich kadencjach też sprawowała tę funkcję. Później odbyły się wybory trzech wiceprzewodniczących rady. Funkcję tę będą pełnić: Józef Szumiec, Andrzej Krawczyk i Henryk Krawczyk. Następnie wybrana na wójta Elżbieta Burtan złożyła ślubowanie.

Pogotowie 24 godziny na dobę.

24 godziny na dobę otwarte są instytucje, które odgrywają w życiu człowieka ważną rolę. Zabezpieczają jego życiowe potrzeby, służą niejednokrotnie ratowaniu życia. Najbardziej pożądanymi instytucjami czynnymi całą dobę są Pogotowie Ratunkowe i Policja. Współczesność przynosi nam nowe rozszerzone pojęcie placówek „niezbędnych” człowiekowi otwartych i dostępnych przez dzień i noc. Do instytucji oferujących człowiekowi pomoc w trybie ciągłym, dołączyły całodobowe sklepy z alkoholem i punkty hazardu. Powstaje zasadnicze pytanie dotyczące realnej potrzeby istnienia tego typu oferty. Z rozmów z osobami uzależnionymi od alkoholu wynika, że każdy pijący alkoholik znający swoje chorobliwe potrzeby zaopatruje się w napoje wyskokowe bez względu na porę, a istnienie sklepu z wódką nie wnosi niczego nowego w jego codziennym trybie życia. Domniemanie jakoby sklepy całodobowe zmniejszały udział tzw. melin w nielegalnym obrocie alkoholem również nie zyskuje potwierdzenia w realiach codzienności. Alkohol jest bowiem dostępny w wielu placówkach handlowych otwartych do późnego wieczoru. Po co zatem istnieją? Do końca nie wiadomo. Tzw. zwykli ludzie nie kupują w nich alkoholu na imieniny, wesela czy święta o 3 w nocy czy 5 rano. Tym bardziej nie wiadomo jakiemu dobru służy gotowość całodobowa personelu do umożliwiana ludziom tracenia pieniędzy w hazardowy sposób grając na maszynach przez całą dobę. Smutny obraz obu instytucji wynika z mrocznej potrzeby zarabiania pieniędzy kosztem niejednokrotnie młodych i nieukształtowanych ludzi. Zarabiania na naiwności i nieprzewidywaniu konsekwencji swoich działań przez potencjalnych konsumentów. Samo istnienie takiej oferty wyzwala możliwość skorzystania z niej bez względu na realnie istniejącą potrzebę. Stwarza także pozory normalności działań związanych z takim sposobem realizacji zaspakajania pragnień. W tym głównie tkwi niebezpieczeństwo tworzenia nowych zachowań społecznych ludzi, którzy poprzez istnienie oferty czują się zwolnieni z myślenia i cenzurowania go w obszarze strat i zysków. „Co nie jest zabronione jest dozwolone” mawiali politycy i to wystarczało aby przestać myśleć w kategoriach moralnych. Św. Charbel mówi w swoich naukach o człowieku, który ma pragnienia i potrzeby. Potrzebujemy tego co jest niezbędne do życia, pragniemy zaś wielokrotnie tego co nie jest nam potrzebne , ale wywołuje emocje i chwilowo dodaje „koloru” życiu.

Szatan istnieje naprawdę!!!

„Szatan to nie taki diabełek z różkami i ogonkiem, który chodzi wokół niegrzecznych dzieci i ich straszy. Szatan istnieje naprawdę i jest potężny”. Te słowa rozpoczęły historię 38-letniego Marcina, który był nękany i opętany przez diabła, który na własnej skórze przekonał się o mocy szatana.

Historię Marcina usłyszeli uczestnicy Salwatoriańskiego Czuwania Młodzieży w Trzebnicy, które odbyło się 22 marca b.r. pod hasłem „Szatan realnie istnieje”. Opowieść ta zaczyna się, gdy chłopak miał 5 lub 6 lat. Zaczęły go nękać złe duchy. Jego mama zawołała na pomoc babcię, bo nie wiedziała, co się dzieje z jej synem. Babcia, praktykująca, pobożna katoliczka (!), wzięła jajko, rozbiła na głowie wnuka i zaczęła coś szeptać nad nim. Jest to pogański obrzęd odpędzający „licho” od ludzi. Obrzęd ten uważany jest za okultystyczny i ma na celu proszenie diabła o opiekę nad danym człowiekiem. Jest to swojego rodzaju cyrograf – szatan opiekuje się człowiekiem, żeby nic mu się nie stało, a w stosownym czasie dopomina się o jego duszę. Rzeczywiście, Marcin czuł się nieśmiertelnym – z największych opresji wychodził cało, bo „coś” go ochraniało, „coś” nie pozwalało, by został zabity, a nawet gdy sam próbował popełnić kilka razy samobójstwo, to „coś” go ratowało. „Coś” nie dawało zapomnieć o sobie – nękania, głosy, realna obecność diabła wpędziły Marcina w narkotyki, w zły stan psychiczny, odizolowanie się od ludzi. Marcin stawał się pod wpływem tego satanistą, przyznaje się do tego, że oddawał mocz w kościele podczas nabożeństwa, aby wyrazić swój brak szacunku dla Boga, kradł, był agresywny… Miał ciągle w sobie złość… Po kilkunastu latach takiego życia przyszedł „przypadkiem” na Mszę o uzdrowienie. I zaczęło się jego uzdrowienie – Bóg uleczył jego serce Miłością. Marcin jest teraz szczęśliwy – ma żonę, dwójkę dzieci, pracę i nosi przy sobie cały czas Biblię. Z agresywnego chłopaka, który mieszkał na ulicy i nie widział przed sobą przyszłości, stał się mężczyzną, który doświadczył Miłości Boga i dzieli się nią z innymi ludźmi.

Obecność - asystencja

Święty Jan Bosco tworząc podstawy swojej pedagogiki zwrócił szczególną uwagę na tzw. asystencję. Asystencja miała dotyczyć zdemoralizowanych chłopców, których zachowania były niebezpieczne dla nich samych i innych osób. Asystencja była rozumiana jako obecność dorosłego wychowawcy przy wychowankach, który przez sam fakt bycia blisko, utrudniał młodym chłopcom zachowania o charakterze przestępczym czy nieobyczajnym, wyznaczał granice postępowania, określał co dobre i złe, uczył postaw moralnych, nazywał uczucia, przeciwdziałał egoizmowi poprzez pokazywanie rozmaitych potrzeb współwychowanków, nagradzał „ za coś”, a nie uczył przyjemności „za darmo”. Stare XIX-wieczne  poglądy Świętego nie straciły nic ze swojej aktualności w XXI wieku.
Obecność – asystencja  we współczesnej rodzinie wydaje się dobrem cennym i rzadkim. Mając na myśli tzw. zagrożenia współczesnej rodziny i trudności związane z wychowaniem potomstwa   zwróćmy uwagę na ilość ( dobową) czasu spędzanego z własnymi dziećmi. W zdecydowanej większości rodzin występuje konieczność dokonywania wyboru pomiędzy obciążeniem pracą  i z tego wynikającym standardem życia, a przebywaniem w domu. Efektem przepracowania rodziców jest zmęczenie, które po powrocie z pracy nie przekłada się na kontakt z dzieckiem, ale na dalszą izolację. „ Idź, do siebie, daj mi spokój , jestem zmęczona/y”. Konsekwencja takiego postępowania powoduje, ze dziecko wychowuje się niejako „przy okazji”. Nie rzadko sporą rolę w tym procesie odgrywają życzliwi i kochający dziadkowie, którym z konieczności „podrzucamy” dzieci.

Halloween   -  31 październik każdego roku.
Dzieci i ludzie młodzi  nie myśl ą o śmierci i nie boją się jej w rozumieniu ostatecznym. Nie kojarzą jej z przebiegiem i jakością własnego życia, nie łączą z problematyką moralną, eschatologiczną.  Odczuwają strach przed zachowaniami ryzykownymi, ale nie doświadczają realnego niebezpieczeństwa przed jego konsekwencjami. Zdecydowana większość obecnych dorosłych w pewnych okresach swojego życia była zafascynowana opowieściami o duchach, tajemniczych mocach, zjawiskach nadprzyrodzonych itp. Ci w cudzysłowie odważniejsi podejmowali różne działania np. usiłowali wywoływać duchy, odwiedzali z „odwagą” cmentarze w nocy aby przeżyć coś niezwykłego, ale nikt wtedy tak naprawdę nie myślał o śmierci, a już na pewno własnej.

Buddyzm

Ojciec Prof. Bolewski napisał książkę pod znamiennym tytułem „Nic jak Bóg”, w której przedstawił analizę porównawczą buddyzmu i chrześcijaństwa. Buddyjskie „Nic” zostało skonfrontowane z chrześcijańskim pojęciem „Bóg”. Zestawienie to z całą mocą ujawniło fundamentalną różnicę pomiędzy oboma poglądami na rzeczywistość. W buddyzmie, który nie jest religią, a jedynie systemem filozoficznym nie istnieje pojęcie Boga. Człowiek czerpiący energię z kosmosu, rozpływa się po życiu w niebycie, po to by kolejny raz narodzić się w innej inkarnacji aby kontynuować lub udoskonalać dzieło swojego poprzedniego wcielenia.

Oczekując na cud, czyli czy mam prawo do dziecka?

Z Katechizmu Kościoła Katolickiego:

2378 Dziecko nie jest czymś należnym, ale jest darem. "Największym darem małżeństwa" jest osoba ludzka. Dziecko nie może być uważane za przedmiot własności, za coś, do czego prowadziłoby uznanie rzekomego "prawa do dziecka". W tej dziedzinie jedynie dziecko posiada prawdziwe prawa: prawo, by "być owocem właściwego aktu miłości małżeńskiej rodziców i jako osoba od chwili swego poczęcia mająca również prawo do szacunku".

Obecnie niepłodność dotyka co piątą, szóstą parę małżeńską. Szacuje się, że w Polsce ok. 2 mln ludzi cierpi z powodu niepłodności małżeńskiej. Duża ilość tych par małżeńskich twierdzi, że ma prawo posiadania dziecka, jakby był to produkt wystawiony w sklepie, który możemy kupić, gdy tylko mamy na to ochotę. W pierwszym numerze nowego na rynku prasowych dwutygodnika – GRAZIA (nr 1, 29 listopada 2012, s. 49), możemy przeczytać następujące wypowiedzi sławnych kobiet:

Życie za życie, czyli kilka słów o metodzie in vitro

Ostatnio w naszym kraju bardzo głośno jest na temat refundacji leczenia bezpłodności metodą in vitro. Rodzi się jednak pytanie, czy metoda in vitro leczy bezpłodność i czym tak naprawdę jest in vitro? Kościół zabrania metody in vitro, ale dlaczego? Poznajmy kilka faktów na temat tejże metody, by móc odpowiedzieć sobie na te pytania.

W 1977 roku jesienią Angelika Lesley, która była niepłodna, w angielskim szpitalu w Oldham otrzymała szczep kilkudniowego zarodka człowieczego – embrion ukształtowany in vitro, czyli dosłownie w szkle, w probówce. Fakt tego sztucznego zapłodnienia odnotowano jako przypadek szczególnie wyrafinowanego eksperymentu związanego z powoływaniem do życia istoty ludzkiej. Od tego czasu narodziło się na naszym globie tysiące „dzieci z probówki”.

Zapłodnienie in vitro jest rodzajem zapłodnienia pozaustrojowego, zapłodnieniem poza żywym organizmem, polegającym na pobraniu komórek rozrodczych kobiety (komórki jajowe) i mężczyzny (plemniki) i dokonania zapłodnienia w probówce w laboratorium, a następnie wszczepienia zarodka kobiecie. In vitro składa się z kilku następujących etapów:

Bo każdy ma prawo do życia!

W całym naszym kraju zaczyna być głośno. Pikiety z makabrycznymi i brutalnymi zdjęciami, przedstawiającymi zabite nienarodzone dzieci, przedstawiające prawdę o aborcji, o zabójstwie niewinnych. Jest to działanie Fundacji PRO – Prawo do życia, której jednym z najważniejszych celów statutowych jest wspomaganie działań mających na celu ochronę życia ludzkiego od momentu poczęcia do naturalnej śmierci.