BĄDŹ WIERNY

„Bądź wierny, aż do śmierci, a dam ci wieniec życia” mówi Pan (Ap 2,10). Bądź wierny temu, do czego jesteś zobowiązany na mocy przymierza zawartego z twoim Bogiem – chrztu świętego. Powiesz, że zawarłeś je zupełnie nieświadomie? Prawdopodobnie twoi rodzice zadecydowali za ciebie. Bądź im wdzięczny, że tak się stało. Dziękuj Bogu za niepojęty dar chrztu i wyrwanie z ciemności grzechu, którego dostąpiłeś tak wcześnie. Wierność łasce chrztu nie jest ograniczeniem twojej wolności. To otwarcie się na prawdziwe szczęście w Bogu i prawdziwą wolność od kajdan zła. Otrzymałeś za darmo ten dar. Nie depcz go i nie poddawaj się w niewolę tego, który chce cię zniszczyć.

Bądź wierny – porzucaj każdy, najmniejszy grzech. Wybieraj dobro. Pytasz: Dlaczego inni mogą grzeszyć? Nie patrz na innych. Bóg dziś mówi do ciebie, bo cię miłuje i jest o ciebie zazdrosny. On jest wierny przymierzu, jakie zawarł z tobą i nie odstąpi od niego. Chce, abyś poprzez twoją wierność Jemu, zdobył szczęście wieczne. Chce, aby twoje życie na ziemi było błogosławione, czyli szczęśliwe. Grzech nigdy nie daje szczęścia. Niewierność nie tylko prowadzi do zdrady Miłości, ale jest przyczyną największego cierpienia – ściąga na człowieka przekleństwo i śmierć.

Wyjazd chorych na Dekanalny Dzień Chorego w Modlnicy

W dn. 12 lipca b.r. odbył się wyjazd do Modlnicy z Caritas. Pielgrzymowaliśmy do Matki Bożej Bolesnej w Modlnicy na Dekanalny Dzień Chorego. Wyruszyliśmy z parkingu sprzed Urzędu Gminy busem użyczonym nam przez panią Wójt z Księdzem Prałatem Stanisławem Maślanką i z modlitwą na ustach na drogę. Indywidualni chorzy przywiezieni byli przez rodziny.

Przed Mszą św. była możliwość spowiedzi św.. Msza Św. rozpoczęła się o godz. 10. Księżmi koncelebrującymi byli: ksiądz z Prądnika, ks. Prałat Maślanka i młody ks. Piotr, który wygłosił wspaniałe kazanie do ludzi starszych i chorych o cierpieniu człowieka. Porównywał to cierpienie do cierpienia Pana Jezusa na krzyżu. Chorzy, dźwigając krzyż choroby, modlitwą upraszają wiele łask.

NAJWAŻNIEJSZE SPOTKANIE

Eucharystia niedzielna nie jest przykrym obowiązkiem, który Kościół nakazuje nam spełnić, ale naszym przywilejem. Gromadzimy się, aby złożyć Bogu Ofiarę Nowego Przymierza. JEZUS ofiaruje się za nas w Sakramencie Ołtarza, ale potrzebuje naszej obecności, bo to my wraz z kapłanem ofiarujemy Go Ojcu. Przynosimy Bogu to, czym żyjemy i co nas stanowi, włączając to w jedyną Ofiarę Jezusa. Dzięki niej nasze codzienne życie zostaje uświęcone i odnowione. Dzięki niej zostaje odnowiony cały wszechświat.

Dzięki tej Ofierze żyjemy, poruszamy się i jesteśmy. Gdyby na ziemi zaprzestano sprawowania Eucharystii, czekałaby nas natychmiastowa katastrofa. Oderwalibyśmy się od Źródła i Dawcy Życia. Czy zdałeś sobie kiedykolwiek sprawę w jak ważnym wydarzeniu uczestniczysz? To ta sama Ofiara, która dokonała się w Wielki Piątek. Chociaż zmysłami „nie dotykasz” tej Boskiej rzeczywistości, przez wiarę uczestniczysz w niej. BÓG JEST TU PRAWDZIWIE OBECNY.

Chrześcijanin, który opuszcza niedzielną Mszę Świętą, wyrządza sobie śmiertelną szkodę. Zrywa więź przymierza ze swoim Bogiem zawartą na chrzcie świętym. Dopuszcza się grzechu ciężkiego. Jest marnym chrześcijaninem, który odrzuca najcenniejsze... To spotkanie jest dla nas koniecznością. Bez niego nie będziemy żyć, jak dzieci Boga. Nie ma na ziemi ważniejszego wydarzenia od Eucharystii. Nie ma dla nas ważniejszego spotkania od spotkania ze Zmartwychwstałym Panem.

Jeśli dotąd tego nie czyniłeś, przygotuj się na spotkanie z Nim. Otwórz Pismo Święte, przeczytaj czytania na daną niedzielę. Można je znaleźć w prasie katolickiej, lub w internecie. Zadaj sobie trud – a zobaczysz po roku, jak on zaowocuje. Możesz nabyć Oremus zawierający czytania na każdy dzień miesiąca i tak przygotowywać się do Eucharystii, ilekroć w niej uczestniczysz. Jeśli masz rodzinę, spróbuj wspólnie, w sobotni wieczór, przeczytać przynajmniej Ewangelię na niedzielę. Będzie cię to na początku wiele kosztowało, bo chodzi o rzecz ważną. Kto słucha słowa Bożego, otwiera serce Jezusowi. Jego udział we Mszy Świętej jest pełniejszy.

Przewielebny Księże Proboszczu,

z okazji imienin pragniemy złożyć serdeczne życzenia obfitych Bożych łask

oraz samych radosnych chwil!

Niech Duch Święty opromienia swym światłem każdy dzień Twojej kapłańskiej posługi,

a Pan Jezus zawsze będzie Twoim Przyjacielem, Maryja niech przygarnia Cię do swego serca,

Życzy wdzięczna Redakcja wraz z Czytelnikami

W dniach 3 – 14 lipca 2014 r. Parafia św. Franciszka z Asyżu w Zabierzowie zorganizowała kolonijny wypoczynek nad morzem dla dzieci i młodzieży pn. „Lato ze św. Franciszkiem”. 45 osób wyjechało pod opieką pani kierownik Jolanty Wagi, ks. proboszcza Krzysztofa Burdaka i grupy wychowawców do niewielkiej miejscowości Rozłazino na Kaszubach. Zakwaterowanie miało miejsce w tamtejszej szkole podstawowej, gdzie zapewnione zostało wyżywienie i udostępniona m.in. sala gimnastyczna. Uczestnicy kolonii spędzali czas wypoczywając na plaży i kąpiąc się w morzu, jak również zwiedzając. Odwiedzili latarnię morską w Stilo, Łebę i ruchome wydmy w Słowińskim Parku Narodowym, molo w Sopocie, Gdynię z akwarium oraz Gdańsk – Archikatedrę Oliwską, gdzie wysłuchali koncertu organowego, Bazylikę Mariacką, Długi Targ z Fontanną Neptuna, a także odbyli rejs statkiem do Westerplatte. Niemałą atrakcję stanowiło również oglądanie zachodu słońca na plaży w okolicach Kopalina. Przez prawie cały pobyt pogoda dopisywała, a czas umilał śpiew. Stałym elementem każdego dnia była wspólna modlitwa i Msza święta. Wieczorami natomiast odbywały się różne konkursy, tańce i zabawy, było też pieczenie kiełbasek na ognisku i dyskoteka. Wszyscy wrócili do Zabierzowa wypoczęci i w bardzo dobrych humorach.

Woda zalewa drogę krajową

Od wielu lat większe opady deszczu powodują, że woda płynąca w kanale obok kapliczki przy ul. Krakowskiej obok posesji 104, 108 wylewa się na drogę krajową w Zabierzowie. Woda zalewa też posesje po drugiej stronie jezdni. Wówczas bardzo szybko woda spływająca do tego cieku od strony ul. Zacisze nie mieści się w rurze, która jest podłączona do kanalizacji burzowej drogi krajowej. Przedstawiciele GDDKiA nie widzą tego problemu. Na spotkaniu w dniu 30 czerwca tego roku w sprawie odprowadzenia wód opadowych twierdzili, że nie znają problemu. Kolejne spotkanie w tej sprawie odbędzie się 30 lipca. Tymczasem problem istnieje dla wszystkich, którzy podczas intensywnych opadów znajdują się tam. A najbardziej dla mieszkańców tego terenu, którym woda podtapia posesje. Ponadto piesi użytkownicy drogi muszą uciekać przed pojazdami, ponieważ ich przejazd powoduje potężne fontanny brudnej wody. Chodniki są zalewane wodą, więc nie sposób jest tamtędy chodzić.

Edmund Dąbrowa

ŚWIĘTO MATKI BOŻEJ SZKAPLERZNEJ

Święto Matki Bożej Szkaplerznej wiąże się z historią karmelitów prowadzących życie pustelnicze na Górze Karmel. W czasie wypraw krzyżowych, zmuszeni do opuszczenia Palestyny opanowanej przez „niewiernych”, udali się do Europy. Tu z powodu odmiennego sposobu życia, spotkali się z odrzuceniem ze strony duchowieństwa i ludzi świeckich. Kościół powziął decyzję o ich rozwiązaniu. W najtrudniejszym czasie generałowi karmelitów – o. Szymonowi Stockowi 16 lipca 1251 r. ukazała się Maryja przekazując mu szkaplerz na znak Jej opieki nad zakonem. Powiedziała: „Oto znak zbawienia, ratunek w niebezpieczeństwach, przymierze pokoju i wiecznego zobowiązania. Kto w nim umrze, nie dozna ognia piekielnego”. Los karmelitów uległ poprawie – zakon został zatwierdzony. Postanowieniem Kościoła szkaplerz stał się darem dla wszystkich wiernych chcących go przyjąć. W XIV wieku na polecenie Matki Bożej, papież Jan XXII dodał do pierwszej obietnicy tzw. przywilej sobotni. Maryja zapewniła, że noszący szkaplerz w pierwszą sobotę po śmierci zostaną przez Nią zabrani z czyśćca do nieba.

Golgota protest

W Starym Teatrze w Krakowie, to ten, w którym niedawno Globisz kopulował z trupimi czaszkami, zaplanowano pokaz spektaklu „Golgota Picnic”. Prawdopodobnie w ten sposób Teatr chciał o sobie przypomnieć, bo wiadomo było, że przedstawienie wzbudzi więcej oburzenia i protestów osób wierzących, niż przyciągnie widzów. Nikt chyba się jednak nie spodziewał aż takiego zainteresowania, ponieważ pod budynkiem Teatru zgromadziło się około pół tysiąca osób, które wyrażało swoje oburzenie pokazem.

Podobno jakaś część spragnionych „kultury” weszła do środka bocznym wejściem, więc ciężko określić ile osób było na sali, bo głównym weszła zaledwie garstka. Druga garstka, która nie chciała wzbudzać zainteresowania, jakiś czas stała w oddali bolejąc nad faktem, że nie udało im się dopchać do drzwi, gdzie pod eskortą policji mogliby przekroczyć próg placówki.

Protestujący modlili się, śpiewali pieśni religijne i przemawiali. Obyło się bez nieprzyjemnych sytuacji i szczególnych interwencji policji. Na marginesie, krakowianie, patrząc na policję w telewizji, wyjątkowo doceniają tutejszych stróży prawa, którzy niejednokrotnie dostają wyrazy uznania za swoją postawę.

Kard. Stanisław Dziwisz zaapelował o bojkot spektaklu. Szkoda tylko, że honoru duchowieństwa bronił chyba jedynie ks. Marek Oczkowski (diecezjalny!) i to prywatnie oraz kilka sióstr zakonnych.

Całe zajście musiało wywrzeć duże wrażenie na młodym dziennikarzu, który chcąc zadać ks. Oczkowskiemu kilka pytań aż wstydził się przyznać jakie reprezentuje medium i zaczął od tego, że jest z gazety lokalnej, która z czasem okazała się lokalnym dodatkiem „Gazety Wyborczej”.

Teatr, mimo wielu lat istnienia, potrafi nadal wywoływać wielkie emocje. Szkoda, że spektakle nie są skierowane do ludzi, którzy przychodzą przeciwko nim protestować, bo wtedy na pewno byłby komplet widzów. Amen.

Jan Lorek

Nowenna pompejańska – modlitwa nie do odparcia

Rok temu koleżanka pokazała mi nowennę pompejańską – modlitwę, która ponoć zawsze zostaje wysłuchana. Zapoznałam się z treścią nowenny – jest bardzo wymagająca i czasochłonna. Jak ją odprawiałam, stwierdziłam, że tylko osoba, której naprawdę i szczerze zależy na spełnieniu danej prośby, wytrwa do końca i odprawi całą nowennę. Oprócz modlitwy jest to również „sprawdzian”, czy naprawdę pragniemy tego, o co się modlimy. Skąd w ogóle wzięła się nowenna pompejańska?

Bartolo Longo, gorliwy apostoł Różańca Świętego, w dn. 13 listopada 1875 r. sprowadził do Pompejów, do podupadłej parafii, wizerunek Maryi Różańcowej. Wizerunek ten nazwał „Narzędziem do realizacji jednego z największych zamierzeń Bożego Miłosierdzia”. Ten fakt ożywił religijnie miejscową społeczność. Z samym przywiezieniem i zakupem obrazu był bardzo duży problem. Longo, który widział upadek parafii, rozpoczyna starania związane z zakupem obrazu Maryi Różańcowej. Sprawa nie jest prosta, bo nie ma wystarczających funduszy. Bartolo dzięki zakonnikowi Alberto Radente dowiaduje się o obrazie, jaki posiada pewna zakonnica, matka Concetta. Ów wizerunek jest bardzo nędznego stanu, podziurawiony i nie posiada wartości artystycznych. Bartolo wahał się, czy przyjąć podarunek, jednakże matka Concetta namówiła go na przyjęcie obrazu, mówiąc: „Weź go; zobaczysz, że Matka Boża użyje tego obrazu, by zdziałać mnóstwo cudów”. Wizerunek był jednak za duży, aby Bartolo mógł sam go przewieźć – zawinął go więc w prześcieradło i oddał wozakowi, który przewoził różne towary między Neapolem a Pompeją. Nie znając zawartości paczki woźnica położył go na stercie obornika. W ten sposób Matka Boska Różańcowa przybyła do Pompei 13 listopada 1875 r. Dwa miesiące po przybyciu, w styczniu 1876 roku, ukończono już pierwszą renowację obrazu, co zbiegło się z założeniem przez Bartolo Longo Bractwa Różańca Świętego. Kolejne prace przy wizerunku wykonał w roku 1879 Maldarelli, artysta z Neapolu, który początkowo uznał to przedsięwzięcie za beznadziejne. Kolejny raz odnawiał obraz w roku 1965 pewien artysta z Watykanu. Specjalnie dla Madonny Bartolo wzniósł wspaniałą świątynię. Wybudowano ją dzięki skromnym datkom ubogich oraz dużych pieniędzy bogatych. Podczas budowy doszło do trzech zdumiewających cudów. Pierwszy dotyczył dwunastoletniej dziewczynki, Clorindy Lucarelli, ofiary okrutnych epileptycznych ataków. Zrozpaczeni krewni chorej obiecali złożyć poważną ofiarę na budowę, jeśli tylko dziecko powróci do zdrowia. Clorinda wyzdrowiała w dniu, gdy wizerunek wystawiono na widok publiczny. Dwaj lekarze uznali jej wyleczenie za cud. Conetta Vasterilla, młoda umierająca kobieta, odzyskała zdrowie, gdy złożono podobną obietnicę. W dniu 8 maja 1876 roku, gdy położono kamień węgielny, o. Anthony Varone, umierający z powodu gangreny, po przyjęciu Sakramentu Chorych został nagle uleczony.